Botje bij Botje

het zal zo tegen drieën geweest zijn
misschien wat later, wellicht veel later
dat mijn afscheid z'n eigen Waterloo vond

lovende woorden, ik verwachtte niet anders
en heel terecht uitten zich in de hen
toevertrouwde regelmaat

tot rust gekomen in de aanwezige duisternis
denk ik nog na over al die talloze geveinsde
lof uitingen

'Gut, nu wordt het toch wel erg donker
waarschijnlijk omdat ik mijn ogen dicht heb
onbewust dringt zich ,een penetrante geur van

vermolmd hout vermengt met een melange van
gestreste katte pis op, aan mijn uiterst selectief
reukorgaan

ook daar moet ik van nu af aan rekening mee
houden, irritante prikkels waarschuwen mijn
immuunsysteem voor de aanwezigheid van
aangeboden insectenbeten

nu blijkt toch maar weer overduidelijk dat mijn
nieuwe behuizing toch wat aan de krappe kant is
mijn oude adres was qua oppervlak toch wat
ruimer

'niet zeuren ouwe bok je ligt hier best' de huurder op
nummer 34 naast mij roert zich, in mijn beleving
totaal niet, saaiheid beheerst zijn bestaan

op nummer 36 draait iemand zich om, klikklakkend
valt alles weer op zijn plek terug ook daar wat
gehorigheid aanwezig, morgenvroeg maar weer
even een frisse neus halen

even op dat lijkt mij wel wat, 't is maar dat ik het
niet vergeet en oh ja, de kers op de taart, een uiterst
voordelige huurovereenkomst

kost een beetje maar dan heb je ook wat, twaalf jaar vast
daarna hier puzzelen op het kerkhof, botje bij botje
totdat alles klopt

(c) JR. 2015