er zijn daar die wegen
in het leven
die soms naar Rome leiden
anderen zijn soms
zo ondoorgrondelijk
en
soms zo hartgrondig wreed
dat elke kilometer
van hun geplaveide stenen
kilometers zijn
die je voor lief neemt
waar hun blijdschap
zich wel bij elke stap overstijgt
maar soms struikelt
over die ene steen
die dan ook meteen
zijn mineur met je deelt
over die stenen stap je
met al die natuurlijke
innerlijke kracht
niet altijd moeiteloos
maar toch wel met dat eigen
rotsvast zelfvertrouwen
heen
al die wegen in het leven
zwijgen over al die stenen
in het leven
die zij bij je geboorte
aan je meegeven
die mooie waardevolle
die gracieus om je heen draaien
die broze, lege, verwaarloosbare
degenen die geen aanstoot geven
die bekende molenstenen
ze hangen om je heen
sommigen klagen
klagen steen en been
maar uiteindelijk tref je die ene
die hele gewone, die emotionele
die standvastige, die hele trouwe
die je dacht, broze verwaarloosbare
geen blok aan je been
het is deze steen die het beste in je
naar boven haalt
het is deze alles bepalende steen
waar je over al die wegen voor liep
die zonder dat hij het weet
die zo alles bepalende rust geeft
(c) JR. 2024
Geen opmerkingen:
Een reactie posten