Nieuwe wildernis

De nieuwe wildernis, een uit de hand gelopen kreet
want de Nieuwe wildernis in spe' is niet daar in ultimo format.
Waar het bos in zijn oervorm standhield vanuit het verzorgend
en onderhoudend karakter van het aanwezig ecosysteem is dat
zo wie zo nu niet daar

Zo'n leefvorm zorgt er voor dat de balans in een bos, woud en wildernis
gewaarborgd wordt. Simpelweg heeft ieder dier, ook de mens, daar tot
zelfs op de meest onzichtbare niveaus zijn natuurlijke vijand, eten of
gegeten worden is een natuurwet en geldt dan ook overal.

Het zorgt voor een voor ieder toereikende leefomgeving geen enkele
soort overheerst of wordt onbeheersbaar. Omdat ieder uit 'Moeder Aarde'
voort gekomen bestaand leven dezelfde bouwstenen bezit is het dan ook
niet verwonderlijk dat elk vergaan leven dit bezit uiteindelijk weer aan
haar weder geeft.

Wel eens gehoord het bekende, 'Ashes to ashes, dust to dust' oh zo waar.

Moeder Aarde is een fenomeen dat leeft en geeft deze gedachte mee, het
is de natuur die altijd overleeft soorten komen, soorten gaan maar de natuur
slaat altijd terug, overleeft en blijft bestaan. Zij stopt dan ook niet bij onze
Aard maar zij gaat ook buitenaards.

Wie denkt dat wij als mens boven de natuur staan vind hier in zijn ongelijk,
te denken dat wij in staat zijn een Nieuwe wildernis te creëren is een utopie.

Luid en duidelijk geeft De Nieuwe Wildernis het verschil aan, de soorten
zijn onbeheersbaar.

Alleen d.m.v. afschot, wat menig verblinde idealist ontoelaatbaar acht
blijven de soorten gezond, sterk en onverzwakt, is er de nodige leefruimte
aanwezig om zich te voeden, voort te planten, zijn zij weerbaar in een soms
bars klimaat.

De Nieuwe Wildernis heeft de voorwaarden niet in zich voor een gezond
leefklimaat, het zal moeten blijven bij de bijtjes, vogeltjes en het klein grut.
Voor de grote grazers is dit geen riant leven, geen toekomst, niet de wens
gruwelijk te moeten sterven, een hongerdood is niet aanvaardbaar, zelfs
de flora geeft niet de bescherming zoals is de noodzaak.

het kan toch niet zo zijn dat de Oostvaardersplassen in de herinnering blijven
als De Oostvaarders karkassen.

(c) JR.