zonder woorden enig in haar soort
stond ze daar op een dood spoor
waar hoop, kracht en respect
noodzaak waren voor een nieuwe
weg
ze was een luisteraar raadgever en geliefde
gaven waar ik blind op voer toch wijzigde
zich mijn koers
oude sentimenten sneuvelen soms nodeloos
op het altaar van een hervonden droom
haar gave in kracht en goedheid waren
niet tevergeefs
ik ben dankbaar voor de tijd die zij aan mij
heeft besteed, maar het is zoals het is
de weg terug had ik gemist en ongeloof
staarde mij in het gezicht
alles was perfect maar ja mijn gevoel
het was weg
(c) JR. 2014
Geen opmerkingen:
Een reactie posten