zo midden in de wei, zo met m'n klapstoel
en parasol er bij, zit ik daar, boven mij een
met veel misbaar brandende zon, niet dat ik
daar wat om geef, maar het is zomer en elk
beetje zon telt mee
rond mij strooit een koe met zijn Limburgse
vlaai, mijn parasol wordt nu wel erg heet en
die geur, ja die geur, niet dat ik er wat om geef,
maar je krijgt er duidelijk wat van mee
links doet een stier een verwoede amoureuze poging
rechts proberen twee paarden te paren, maar ja paarden
zijn paarden, niet dat ik er wat om geef, maar zij spannen
zichzelf altijd achter de wagen
en de schapen, ja die staan er als makke lammetjes bij
en kijken er naar, niet dat ik er wat om geef, maar die
knotjes wol staan nu wel erg dichtbij, het is maar een
weet
in mijn linker ooghoek komt een wolkje naderbij, mijn
rechteroog ziet dat ook, een frons siert mijn voorhoofd
niet dat ik er wat om geef, maar we houden het niet droog
de parasol lekt en deponeert zijn overloop, achter in mijn
nek
dan is het eindelijk toch droog, mijn klapstoel en parasol
dito, ja zo'n prachtige dag gaat toch wel erg snel voorbij
niet dat ik er wat om geef, maar op weg naar huis denk
ik nog: ' was het gras nou toch groener in die andere wei?'
(c) JR. 2019
Geen opmerkingen:
Een reactie posten