Ik zie, maar hoor de regen niet vallen
ik hoor het kwinkeleren van de vogels
verscholen in hun wereld van magie
ik hoor hen wel maar, zie hen niet
het donkere dek van waarachter de zon schijnt
is gesloten, een weldadige rust schrijdt voort
in een ademloze stilte, ik hoor het wel maar...
de aarde stuurt zijn geur alle kanten op
verrast door een niet verwachte toevloed
uit een donker dek, ik ruik zijn
doordrenkte geur maar...
het leven voltrekt zich zoals als altijd
aan mij geluidloos het is er wel die gordel aan
geestelijke voedzaamheid ik neem haar elke dag
tot mij
en voel het zoals altijd in mij
maar... zie het niet
(c) JR. 2020
Geen opmerkingen:
Een reactie posten