ik zag de ziel van een vriend
zo fragiel en ongrijpbaar als zand
in zijn voorbijgaan
door mijn vingers glippen
en wat kon ik doen
ik stond er bij en keek naar iets
dat ik niet begreep
maar hoe begrijp je het niet tastbare
het zo onzichtbare
dat naar zijn laatste einder gaat
het hield mij wakker dat mysterie
daar achter die einder
waar ik mij geen voorstelling van kon maken
al probeerde ik dat wel
misschien dat als ik zelf aan die reis begin
het onwaarschijnlijke waarschijnlijk
zo waarschijnlijk wordt
dat achter die einder toch uiteindelijk
weer een nieuw leven geboren wordt
maar hoe hard ik ook zou roepen
in dat nieuw geboren licht
ze zouden mij niet horen omdat een mysterie
altijd mysterieus blijft en onbegrijpelijk is
(c) JR. 2020
Geen opmerkingen:
Een reactie posten