Eenvoud

het is voorjaar, Parijs gonst, tussen al die kleuren
komt zij mij, gevangen in al ik haar eenvoud, tegemoet
de haren verstopt onder die al even eenvoudige hoed

onze blikken kruisen elkaar, kijken in die schier
eindeloze verten, verborgen achter onze ogen waar
verscholen en onttrokken aan het zicht meer leeft
dan dat het aan de tastzin van onze blikken prijs geeft

ze is voorbij, voorbij...het is haar eenvoud die mij bij blijft
die mij doet terug keren op mijn schreden om haar te zien
al is het maar voor even, helaas ze is verdwenen, wat had
ik graag met haar al die schier eindeloze verten willen
verkennen

haar ziel verwennen maar helaas we passeerden elkaar
dit keer bleven wij niet staan misschien ooit in een of ander
voorjaar zie ik haar weer gevangen in al haar eenvoud mij
tegemoet gaan

                                                                           (c) JR. 2018