maar toch ook weer
zonder mededogen zonder lach
bezoekt het iedere en elke bloem
koestert hen maar ook weer niet
kust hun bladeren maar ook weer niet
de bloem met een ziel zo zacht
toont zijn surrealisme, een beetje van dit
een beetje van Dali dat mag
maar de zon zo ontstemd in zijn hart
haalt uit snoeihard
waarop het zijn hoofd verslagen neerlegt
zonder enige klacht
(c) JR. 2020
Geen opmerkingen:
Een reactie posten