de dagen van weleer
ze waren er
maar zijn niet meer
de dagen van weleer
zijn de dagen
waar we niet meer
over praten
gevangen zitten
in hun eigen taboe
de dagen van weleer
zijn de verloren dagen
de dagen
waar we aan voorbij gaan
deze dagen van weleer
dagen eens vol emoties
zijn nu gevuld
met een verdwenen lach
gelardeerd met
tranen vol ongeloof
begraven
in het losse zand
van hun verlies
door een toekomst
die nooit werd verwacht
maar toch kwam
edoch
breekt er altijd weer
een dag, tijd en plaats aan
met een toekomst
waar we wel
verder mee kunnen gaan
en het taboe
na veel verzet
zijn eigen ondergang
is in gegaan
(c) JR. 2022