Een balans

ik voel mijn tastbare, zichtbare breekbaarheid
verglijden, in een stroom van ongecontroleerd
schrijnend, pijnlijk licht,

het is een reis, die alleen ik kan volbrengen
niemand kan mij volgen, daar, naar waar de
kiem gelegd werd, voor mijn oorsprong die
ooit eens de reden was van mijn ontstaan

ik zie ineens een overtreffende, onbegrensde
lichtvorm die mij opslokt, uitspuugt maar
toch teder neervlijt in een veelkleurig met
duister beklede plaats

waar mijn tastbare, zichtbare breekbaarheid
verdwenen is ze voelt nu aan als een koele
zomerbries, die zo achteloos aan je voorbij
gaat

ik ben daar met velen, zijnde nog minder
dan een stofje, nog minder dan een niets
een onderdeel van een onderdeel een
bewustzijn, een kringloop

een balans, leven zijn wij, we voegen iets
aan iets toe aan een nieuwe tastbaarheid en
zien dan weer hetzelfde licht, met dezelfde
andere ogen

dan weer zijn we een tastbare, zichtbare
breekbaarheid in dat licht, maar met hetzelfde...
bewustzijn

(c) JR. 2019