Stadsgedicht: Roos

of het nu café Schippers is
of De Lantaarn
iedereen weet
we gaan weer
onder zeil
en
steevast meren we
daar weer af waar Roos
ook een liefhebber
van het dichterlijk woord
met een warme hap
die je van binnen
en
van buiten omarmt
op ons wacht
nadat de dichtader
goed is gevoed
komt de amicale sfeer
je al tegemoet
gesprekken
zoeken elkaar op
een eerste dichter gaat los
al dan wel of niet
gestimuleerd
door
wat geestverruimend
vocht
dan volgt de een
na de ander met zijn
spraakmakende
woordenschat
maar helaas, helaas
hoe gezellig ook
het is weer tijd
voor de afvaart
hier en daar
wordt
nog wat nagezeten
maar een ding is zeker
voor de gastvrijheid
moet je echt
bij Roos wezen

(c) JR. 2020

Elke keer als ik ga

is het de liefde
die jou en mij
niet meer kent
is het de liefde
die jou en mij
niet meer verwent
en elke keer dat ik ga
smeek je
ga niet waar de liefde
weer naar liefde smaakt

maar als de liefde
jou  en mij niet meer
verwent
niet meer kent
dan moet je wel gaan
waar de liefde
weer naar liefde smaakt

en elke keer dat ik ga
smeek je mij niet te gaan
maar
als de liefde
kleurloos en leeg is
dan ga je toch
waar de liefde
weer
naar liefde smaakt

(c) JR. 2020

Drab

hier sta ik
aan de rand van
uitgelopen golven
die mijn voeten strelen
in de hoop
mij over te halen
nog verder
te gaan
zij roepen mij toe
hun rust te delen
een verleidelijke
gevangen rust
verborgen in het
nooit aflatend tij

dat elke vergissing
bij voorbaat
meeneemt op zijn
zegevierende terugtocht
maar hoe verleidelijk
dan ook
hervind ik mijn kracht
trek mijn
in het zand
verzonken voeten
terug
en weet
dat nu elke golf
op mijn pad uitloopt
in zijn eigen
krachteloos drab
zonder dat blijkt
dat het ooit
een
obstakel was

(c) JR. 2020

A life living worth while

she was fair
she was kind
she was all
those things
love can find
it was a life
living worth while

then she changed
a change came overnight
as a new morning
broke its light

she met me
coming up
with a cold stare
in her eyes
a winter had come
and crept inside
her mind

and all I could do
was wait for
a new summer
to arrive

I waited many a year
sometimes I almost
lost my mind
and yes
a miracle came
a new summer
did arrive

where she met me
coming up the way
with a smile
and a shine
in her eyes

and once again
life became
living worth while

(c) JR. 2020

One sweet day

she was the one
I had touched
she was the one
with my laugh
she was the one
that went away
it was her laugh
that didn't stay

and I knew
some sweet day
I'd hear
that laugh again
yet
years went
and passed by
something told me
I was telling myself
a lie

just
I wouldn't feel the pain
'cause I knew
I wouldn't
hear that laugh again

I still can see her smile
but all this time I knew
this laugh
it wasn't mine

so some sweet day
I decided
this laugh was not for me
to have or stay

(c) JR. 2020

Slaap

gevangen in de stilte
van het toen en nu
overdenkend
hoe terug te komen

naar het heden
in een leegte
van zijn leven
waar niemand
hem opmerkt

lopend
door het duister
van de straat
weerspiegelend
in zijn ziel

waar hij de kar
met de weinige
bezittingen
aan emoties
trekt

vind hij uiteindelijk
onder zijn kartonnen
deken
de onrustige slaap
van de straat

(c) JR. 2020