De Wallenkant

zo, slenterend langs de wallenkant uit mijn
jeugd , rijst verborgen in 't woud van de ultieme
watervrees, de herinnering aan gestorven emoties

losgeslagen, afgemeerde schuiten riepen
op tot een niet te verwoorden geldingsdrang
maar wanneer het water zijn tol eiste verdween
die schreeuwende doordringende pijn pas

na verloop van tijd in zijn eigen verdoving
zo, slenterend langs de wallenkant uit mijn
jeugd denk ik was die jeugdige onbezonnenheid
het allemaal waard

waar de scheidingslijn tussen leven en overleven
zo fragiel was als het jonge leven zelf maar hier aan
de rand  van een gracht keert even het verleden terug
een moment maar

(c) JR.  2015

Volwassenheid

dansend op het drijfzand van
haar jeugd stampt, schreeuwt
en doorbreekt een losgeslagen
identiteit

de platgetreden paden van een
strak geregisseerd bos waar zij
in haar doolhof van fantasie en
werkelijkheid

de oorsprong van haar bestaan
op weg naar de volwassenhied
probeert te hervinden


(c) JR. 2015