De Wallenkant

zo, slenterend langs de wallenkant uit mijn
jeugd , rijst verborgen in 't woud van de ultieme
watervrees, de herinnering aan gestorven emoties

losgeslagen, afgemeerde schuiten riepen
op tot een niet te verwoorden geldingsdrang
maar wanneer het water zijn tol eiste verdween
die schreeuwende doordringende pijn pas

na verloop van tijd in zijn eigen verdoving
zo, slenterend langs de wallenkant uit mijn
jeugd denk ik was die jeugdige onbezonnenheid
het allemaal waard

waar de scheidingslijn tussen leven en overleven
zo fragiel was als het jonge leven zelf maar hier aan
de rand  van een gracht keert even het verleden terug
een moment maar

(c) JR.  2015