Tweespalt

soms, zo slenterend langs die weg vol
met jouw stoffig, vermolmd verleden met
eindelijk weer opnieuw een wereld

vol onbekende mogelijkheden aan je voeten
vraag je je af waarom juist nu die onvoltooide
hunkering zich ineens aandient

kan een teveel aan emotioneel fortuin een
dilemma worden, de tweespalt zijn in mijn
terug gevonden ik en leefwijze

maar wat is te veel wat ook de keuze iets
soms ook heel wat meer, eigenlijk best veel
raak je zo wie zo weer kwijt

geluk hangt niet af  van zijn hoeveelheid maar
van het innerlijk geluk, de ontspanning van een
onnodig belaste geest en lijf, jouw lijf

zijn prijs is eigenlijk geen prijs, het is meer een
koopje door zijn onbetaalbaarheid, dus de uitkomst
geen idee,

het is meer een losse flodder, een gok vanuit een
onverwachte hoek, een schot voor de boeg maar
gevormd

door een langdurig overdenken en nog weet ik niet
of ik er goed aan doe, toch voelt het nu zo
verschrikkelijk
goed

(c) JR. 2016

Romeo & Julliet

slenterend door de straten uit 
mijn jeugd brengt de realiteit
mij terug naar een geschiedenis
van weleer

degeen waaraan mijn ontstaan
ten grondslag lag, daar waar ik
die woeste, karaktervolle blik
ontmoette,

die met een intensieve bewondering
ongenadig mijn fysiek te lijf ging,

kruisten verhitte blikken onze psychen
in een oneindig verlangen naar altijd meer
na een langdurig beleg werd mijn veste
geslecht

verlies eindigt zoals altijd in het eigen surplus
maar mijn exquis talent was voor de agressor
wel de hoofdprijs

nazaten, ik ben de tel kwijt waren een
natuurlijk refrein na het ultiem in majeur
nu, in mijn nadagen tref ik heel onverwacht

die woeste blik uit den beginne op het balkon
van het huis waar met grote zorg mijn verscheiden
wordt verwacht

nog eenmaal laat men ons in de echtelijke sponde
neer, slecht een veste zich voor de laatste keer, liefde
verliest zich in de eigen geschiedenis

de legende wacht, Romeo & Juliet, 'Gut, wie waren dat '

(c) JR. 2015

De Wallenkant

zo, slenterend langs de wallenkant uit mijn
jeugd , rijst verborgen in 't woud van de ultieme
watervrees, de herinnering aan gestorven emoties

losgeslagen, afgemeerde schuiten riepen
op tot een niet te verwoorden geldingsdrang
maar wanneer het water zijn tol eiste verdween
die schreeuwende doordringende pijn pas

na verloop van tijd in zijn eigen verdoving
zo, slenterend langs de wallenkant uit mijn
jeugd denk ik was die jeugdige onbezonnenheid
het allemaal waard

waar de scheidingslijn tussen leven en overleven
zo fragiel was als het jonge leven zelf maar hier aan
de rand  van een gracht keert even het verleden terug
een moment maar

(c) JR.  2015

Losse flodder

soms zo slenterend langs
die weg vol met jouw stoffig
vermolmd verleden

met eindelijk weer opnieuw
een wereld vol onbekende
mogelijkheden aan jouw
voeten

vraag je je af waarom juist
nu die onvoltooide hunkering
zich ineens aandient

kan een teveel aan emotioneel
fortuin een dilemma worden
de tweespalt zijn in een terug
gevonden ik en leefwijze

maar wat is teveel wat ook
de keuze iets, soms heel wat
meer eigenlijk best veel raak
je zo wie zo weer kwijt

geluk hangt niet af van zijn
hoeveelheid maar van het
innerlijk 'zijn'

de ontspanning van een onnodig
belaste geest en lijf, jouw geest
zijn prijs is eigenlijk geen prijs

meer een koopje door zijn
onbetaalbaarheid dus de uitkomst
geen idee is meer een losse flodder

een gok vanuit een onverwachte
hoek een schot voor de boeg maar
gevormd door een langdurig overdenken
en..

nog weet ik niet of ik er goed
aan doe

(c) JR. 2017