Overal en ergens

buiten raast het duister
de voegen tussen de tegels
zeggen veel door te zwijgen

geen nacht om het vuilnis
laat staan het gruis in de straat
te belonen mijn glas vult zich
opnieuw met...

zijn betraande nevel die mijn lippen
kust het huilt elke avond om het gat
dat eens zijn leven was

maar als de bodem uitnodigend
omhoog kijkt roept het steeds om
meer en ik geef het keer op keer

tot de stilte valt en alleen nog maar
één gedachte telt hoe kan het ook anders
ik denk aan jou

toch hoe ver ik ook dwaal hoe diep
de afgrond, het is iets wat je zei en
je had gelijk: 'the comeback kid'

ik kom er overal en ergens altijd
weer...

uit !

(c) JR. 2015