Het uur van de wolf

zo maar, in de regen op een tocht door
de grauwheid van het leven blijven gedachten
steken in die duistere draaimolen van weleer

nu na jaren, dringt het licht van besef zich op
aan deze inktvlek, helderheid is het teken van
opnieuw bezien waar verkeerde keuzes

de enige opties waren in 'het uur van de wolf'' ,
geplunderde emoties zijn dan ook vaak het offer
van de 'recalcitrant'

welke zijn rekenschap, de kans daarop, in het
'dal der dominanten' vertrapt zag, waarna
de zon zijn reis

naar het licht opnieuw bekeek en uiteindelijk
onderbrak , nog steeds is...overleven, de
enige remedie

nu en dan, ontspringt de minieme traan
aan een oog

(c) JR.  2018