De Overval

 Ik geniet van de stilte

die mij overviel als een dief in de nacht

zo geruisloos, onverwacht

het was moeilijk om er aan toe te geven

maar ik sloot mijn ogen en de stilte nam mij

in zijn aangeboden mededogen op

het is deze kracht die mij op het toppunt van mijn kunnen

iedere keer redt op die snelweg in het leven

zij is altijd daar aan de zijkant en onzichtbaar aanwezig

zij sust alle hectiek en kritiek 

zij brengt mij terug naar de zijkant van de weg

waar alleen nog die totale rust aan mij wordt opgelegd 

(c) JR 2020

Het raam waar ik op schrijf

 wanneer een koud geblazen wind zijn eigen luwte op zoekt

viert het leven zijn aftocht, maar een volgende morgen

maakt de winter zijn belofte opnieuw waar

(c) JR. 2020

Het raam waar ik op schrijf

 

achter een tijdloze niet versleutelde deur ligt

de geschiedenis van velen die ooit het verschil maakten

(c) JR.

Het raam waar ik op schrijf

 

de hamer valt in het laatste uur, zijn duisternis trekt een jas aan

waarna het leven voor de uitgang kiest en een deur het slot vind

(c) JR.

het raam waar ik op schrijf

in een werveling van licht, geur geluid en duister

stond je op de plaats waar je een godin verwachtte

(c) JR.

 

Het raam waar ik op schrijf

 

niets is zeker zelfs onzeker

tot een onzekerheid je meeneemt naar oorden

waar jouw onzekerheid zich vind in de geboorte

van een nieuwe zekerheid

een zekerheid die je zeker altijd bij blijft

(c) JR. 2020

Het Najaar

 druk, rustig slenter ik gehaast

door de stilte van het oorverdovend lawaai in het bos

van alles scheurt mij voorbij, het is er niet druk

met ons mensen, die je hier continue 

voor de voeten lopen en het groen er uit rukken

maar niet het dier dat hier zijn domicilie heeft

doch wel zijn leven niet verdoet

hier en daar om mij heen, hoor ik een of andere plof

ik weet het al, het is een losgebroken 'Plofkip '

waardoor een geschrokken haas er als een haas vandoor gaat

zo vredig, zo stil is het hier, dat je zelfs de streken 

van een vos kunt horen

het vogeltje dat hij belaagt, heeft hem door

die slaat vliegensvlug op de vlucht als hij hem stoort

dan hoor ik een schot, het is waarschijnlijk een jager

die om een damhert, dat een dam slaat niet heen kan

dat is dan balen, vanavond even geen wild op tafel

toch het bos leeft, aarde komt omhoog het is de mol

die alles molt als hij om zich heen slaat

maar eenmaal boven is dat niet iets 

zeker als je toch niets ziet , waar hij zich zorgen over maakt

in de verte hoor ik een knappend geluid, het zegt mij

dat er ergens een uil een uiltje knapt, na zijn ontbijt

krachtig zuig ik die met benzinedampen verpeste

heerlijke frisse boslucht op , zo vreselijk gezond 

hoest ik nog wat rond en ik slenter verder en verder

door dit prachtige verwoeste bos

verderop hoor ik de zang van een zwaan 

die van zijn zwanenzang geniet maar wijs houden

Hollands Got talent mist hem zeker niet

waardoor het zwijn even niet op let

en met verbazing ziet 

dat hij hier een van zijn paarlen verliest

het is zo mooi in dit bos 

 waar alles is zo kaal en troosteloos is

dat genieten de enige optie wordt

thuis gekomen, ben ik blij dat ik weer even

in die rustige, drukke, mooie

en verloederde natuur ben geweest

(c) JR. 2017 

Een kerstverhaal 2020

 Humor bestaat uit vele soorten, is dan ook niet voor iedereen hetzelfde

Ik heb een poging gewaagd, voor degenen die het leuk maar ook niet leuk vinden

alsnog een fijne kerst en een beter 2021 toegewenst JR.

de duif vloog in flarden door de lucht

landde op zijn ene afgeschoten poot

keek bloederig om zich heen maar

kon de rest van zijn bloedverwanten niet zien

toch kwamen er nog een paar 'opgezette'

het stof uit hun veren lopend heftig in discussie

over wat met de tocht naar het Noorden te doen

waar zij in de brandende vrieskou wilden overwinteren, aanlopen

echter kwam er een tamme wilde wolf aanzetten

die net gegeten had en best trek had in een paar malse duifjes

bij het nemen van de bocht scheurde helaas zijn achterwerk er af

zodat hij vrolijk, dartelend op twee poten binnenliep

en op zijn verdwenen achterwerk ging zitten

hij wilde ook wel mee naar  het ' brandende Noorden'

waar de ijspegels aan je lippen groeiden, maar eerst

moest de jager, die met zijn handtastelijk geweer

de buurt lastig viel, afgestraft worden

in volle duikvlucht met opgezette vleugels werd

de aanval ingezet, zij doorboorden hem met kop en nek

de tamme, wilde wolf viel aan en brak zijn bek op\

jagers houten been er staken negen duivenkoppen

uit zijn rug

hij was duidelijk niet meer in leven, ze hadden niet verloren

snel vlogen ze daarna, met gebroken nek, de wolf op de rug

richting Noordpool waar allen kort en lang miserabel leefden

(c) JR. 2020

Het raam waar ik op schrijf IV

 

Als een kater in al zijn dronkenschap naar je lacht

weet je zeker...dit wordt een hele lange nacht

maar de morgen, ja de morgen, is er een die niet naar je lacht

(c) JR. 2020

Het raam waar ik op schrijf III

 

Macht & Rijkdom

zoals een machthebber steeds meer macht behoeft

zo heeft een rijkdom aan zijn rijkdom nooit genoeg

(c)JR. 2020

'' Het raam waar ik op schrijf '

 in al zijn vertwijfeling, grijpt hij vertwijfeld naar zijn hoofd

wanneer ongetwijfeld, zijn vertwijfelde uitspraken, slecht vallen

in een twijfelachtig allooi

(JR)

A new road

 when there's nothing left

and all your clouds come together

with the problems they bear

many as they are

brought on by all those wrong turns

in your life

waiting to be cast away

with all their sadness inside

a promise of a new tomorrow is waiting

where time will try to fit you in

at this stage in your life

as now you're walking  another road

with a changed mind

(c) JR. 2020

Shaken

 when there's nothing to see or hear

when all your clouds come together

they will stay

pouring out their  rain on all the misfortune you bear

and they are many

hanging on while you live your life

waiting to be shaken, folded and put away

as one angry moment in time

and all those clouds will drift away 

but your anger

will not, it will not fade

people say,: that anger should be put away

in the graveyard of your mind

and time

time will find a way to ease your aching mind

but be aware, it will always try to shake

and break away from

its shackles and rise up to haunt you again

so let your sanity come inside, it will strenghten

your weary soul and keep your mind open to an attack

of any kind and your counter attack will always be formidable

each and ev'rytime

as you learn to deal with it trying to survive

(c) JR. 2020

lelystadhaven

 Helaas moeten deze bomen morgen wijken

ze zijn ziek en kunnen niet blijven

maar de jonge aanplant komt

hopelijk blijven ze wel

in de grond

(c) JR. 2020

Gerard, een dichter pur sang

 Jammer Gerard, je hebt je hebt gedaan wat je kon

maar het heeft niet zo mogen zijn

je hebt genoten en geleefd

en daar kun je tevreden over zijn

je stem zullen we missen maar blijven horen

in de dichterlijke spinsels die je schreef

en uitdroeg naar de samenleving om je heen

je bent nu op reis gegaan naar een plek

waar wij niet kunnen gaan

maar waar je ook gaat 

ik wens je een behouden vaart

(c) JR. 2020

Ikke Ikke Ikke

 ikke, ikke, lik altijd omhoog

en ikke, ikke, trap altijd omlaag

ikke, ikke, ben gewoon beter

ikke, ikke, ben hun de baas

ikke, ikke, heb een nieuwe boot

en ikke, ikke, heb een nieuw huis

maar ikke, ikke, ben nooit thuis

dat maakt ikke, ikke, helemaal niets uit

ikke, ikke, ben gewoon hartstikke goed

en dat doet ikke, ikke, erg goed

zij, zij, zij, hebben een probleem

zij, zij, zij, fluisteren iets dat narcisme heet

maar dat is iets waar ikke, ikke, 

helemaal niets van weet

zij, zij, zij, zijn nooit zo goed

als ikke, ikke, geweest

ikke, ikke, ben een succes

zij, zij, zij, en hun narcisme

zij hebben gewoon pech

(c) JR. 2020 

Het raam waarop ik schrijf

                                          Vrijheid is als een zwaard dat je dicht bij je draagt

                                           en weer opneemt als het aan je dreigt te ontgaan

                                                                         (c) JR,

Keerpunt

 ergens op mijn weg naar nergens toe

liep ik argeloos en in alle onwetendheid

met de wind in de rug

en een zon in mijn ogen

waar zelfs mijn schaduw die ik had  

zich bij neerlegde

in mijn zoektocht naar nergens

op een niet voorspeld kruis- en keerpunt af 

vanuit de gesel aan de horizon

zag ik langzaam maar zeker

een stip maar toch wel

een nieuwe schaduw

op mijn weg naar nergens komen

mijn blik vormde zich tot een intense staar

naar die donkere vlek

die zomaar uit het niets

in mijn leven binnenliep

het was iets waar ik niet

aan voorbij kon gaan en ik wachtte

en de schaduw, ja zij stond voor mij

ik zei niets, vroeg niets

keek haar onderzoekend aan

zij was ook aan haar tocht

naar nergens begonnen

zonder hoop toekomst of bevestiging

van haar voortbestaan

 

we keken elkaar de ogen voorbij

naar het duister van een angstwekkende wereld

die achter ons lag op onze weg naar nergens

en we zagen een nieuwe vorm van hoop

in ons leven ontstaan

zij was mijn  nieuwe schaduw

en haar schaduw werd mijn schaduw

ons leven zou zondermeer

niet meer aan ons voorbijgaan

het werd tijd om verder te gaan

zonder enige bagage

daar hebben we voor het eerst in ons leven

niets meer mee gedaan

we gingen niet links we gingen niet rechts

we gingen op weg op onze eigen

en nieuwe weg

(c) JR. 2020

Ons Zijn en ons bestaan

 niets is zo vergankelijk als

een herinnering ontdaan van zijn smaak

niets is zo onverzadigbaar als

een herinnering die uit een duister moment ontstaat

soms dient het zich aan

zo ontzettend zwart dat het je bijna ontgaat

om dan daarna door de hel

van zijn bereikte licht te moeten gaan

 

het zijn deze herinneringen

die wij ver weg verbergen in een uithoek

van ons zijn en ons bestaan

ze gaan op slot met de sleutel van ons geheugen

en krijgen een verborgen en permanente plaats

anderen geuren naar het zoet van een lentebries

zijn de lach op je gezicht en worden

daarmee ook binnengehaald 

maar hoe hard je ook probeert

aan hun bitterzoet te ontgaan

breken ze toch uit

vernielen het slot van je geheugen

en gaan met een overrompeld zijn aan de haal

toch ze worden opnieuw gevangen

en gaan weer terug achter het slot

en zijn grendel

maar het is en blijft een gevecht

waar alleen de wilskracht hen verslaat

anderen zijn niet zo sterk

en verliezen zich in de wanhoop

die het achterlaat

maar er komt een moment

dat je op je leven terugkijkt

herinneringen reizen altijd mee

goed of slecht je doet het er mee

en uiteindelijk na alles te hebben afgewogen

denk je ok. het was moeilijk soms wel heel

maar God hoe dan ook

ik heb wel genoten en geleefd

(c) JR. 2020

Achter de Einder

 ik zag de ziel van een vriend

zo fragiel en ongrijpbaar als zand

in zijn voorbijgaan

door mijn vingers glippen

en wat kon ik doen

ik stond er bij en keek naar iets

dat ik niet begreep

maar hoe begrijp je het niet tastbare

het zo onzichtbare

dat naar zijn laatste einder gaat

het hield mij wakker dat mysterie

daar achter die einder

waar ik mij geen voorstelling van kon maken

al probeerde ik dat wel

misschien dat als ik zelf aan die reis begin

het onwaarschijnlijke waarschijnlijk

zo waarschijnlijk wordt

dat achter die einder toch uiteindelijk

weer een nieuw leven geboren wordt

maar hoe hard ik ook zou roepen

in dat nieuw geboren licht

ze zouden mij niet horen omdat een mysterie

altijd mysterieus blijft en onbegrijpelijk is

(c) JR. 2020

Onze Floor

 als de weg die nog voor je ligt

opgebroken en niet meer begaanbaar is

en terugkeren zich verliest in zijn niets

neem dan een diepe teug lucht

en ga de laatste stappen

naar de deur er achter die zich opent

waar totale rust een welverdiende rust is

(c) JR. 2020

Driftin'

not knowing where I'm going
not knowing where I'll be is the road
I don't see unwinding ahead of me

and I'm counting the people
as I'm going by not knowing
where they're  going
no name comes to my mind

and I'm drifting as I always do
to the end of this road
where no one is waiting for me
or maybe they're just the ones
I don't recognise or see
as I'm drifting by to the end
of a new road into my life

(c) JR. 2020

Whispering

and sometimes I hear her
when she comes to me in my sleep
and into the restlesness of my thoughts
whispering to me her words as melodies of love
and I wonder will she come and visit me again
as the night closes in where she's my hunger and pain
knowing she will whisper but never come again

(c) JR. 2020

Ochtendgloren

de pijn, trok vanuit zijn bron aan triestheid
door het blikveld van haar ogen heen en brak
het licht van haar nieuwe ochtendgloren af

haar parelende lach was een lach die je hoorde
maar toch ook eigenlijk weer niet, verstopt als ze was
in de nietigheid van haar ziel, waar het verbergen
van verdriet haar enige vorm van overleven was

maar ook hier was de gedachte
dat de tijd alle wonden kon helen
een niet bestaande wens die slechts bestond
in de verbeelding van degeen die daar
nogal achteloos mee omging

en ja, dan komt er altijd weer een moment
bij het breken van van het nieuwe licht
dat de pijn zich verliest in zijn eigen vervlogen gedachten
en zich niet meer voelen laat, het troebele oog
zijn verborgen geluk in het nieuwe ochtendgloren
weer ziet en opnieuw toe laat

(c) JR. 2020

Takin' it easy

 and I'm taking it easy

lying low in the shadow of my thoughts

thinking of you in that new morning of our past

hoping I'll find us a peace in which you and me

can have more than a promise in life much more

we can ever forget

knowing, hoping searching for a way

finding a way, finding again what we once had

in which we laughed, loved yet never cried 

yes, we were only living the good times

 and now I'm taking it easy

lying low in the shadow of my thoughts

thinking of you, wondering how I can get to you

so far away, so far out of range, so lost in your memories

of a past almost dead and gone and a future that didn't last

and I'm hoping, searching for a way

to leave that past behind bringing it up to you

into a new morning where we can wonder again

and find a way to live and not forget there's always

a way in which we can find each other in a promise

of a future that will last

and I'm taking it easy

(c) JR. 2020

Portret

 in een moment van onoplettendheid

en totale overrompeling , schildert de tijd

een eigen tijdloos portret van zijn nog steeds 

onbegrepen ik

gevoed door zijn nooit aflatende toestroom aan  

doorbrekend licht  vind het zijn plaats in de schitterende nasleep  

van een universeel gebeuren en tooit het de natuur 

met een kroon van buitensporige proporties

(c) JR. 2020

Hartzeer

 deze roos, is een roos die overleeft

een roos die in het leven staat, als een roos

die al zijn liefde, aan alles en iedereen om hem heen geeft

een roos, die als het nodig is...weent

met degeen die om hem geeft , maar ook met degeen

die alles al heeft, hij deelt zijn liefde ongeacht wie je bent

of hoe je heet

de roos, staat voor kracht, passie, opoffering

en een bloemrijke woordenschat , deze schat die hij heeft

is een schat die zonder meer ieders hartzeer geneest 

(c) JR. 2020

De bloem, de zon

stralend zacht
maar toch ook weer
zonder mededogen zonder lach
bezoekt het iedere en elke bloem
koestert hen maar ook weer niet
kust hun bladeren maar ook weer niet
de bloem met een ziel zo zacht
toont zijn surrealisme, een beetje van dit
een beetje van Dali dat mag
maar de zon zo ontstemd in zijn hart
haalt uit snoeihard
waarop het zijn hoofd verslagen neerlegt
zonder enige klacht

(c) JR. 2020

Licht

als dan compromissen de enige oplossing zijn
in een door vertroebelde gedachten belaagde geest
door diens gebrek aan doordringend daglicht

is het dan ook beter te wachten
op de keerzijde van een tij in die van licht verstoken haven
tot de golven van emotie bedaren en hun rust weervinden

en als dan het licht wederkeert
in een haven geplaagd door emoties
ergens achteraf in ieders geest

zal het een verademing zijn opnieuw
vrij te kunnen denken in een wereld
vastgelopen in zijn eigen ontspoorde impulsen

(c) JR. 2020

Love's the name

sometimes
it can be found a moment away
into the distance where a new morning
is waiting, 'cause it likes to play
this ancient game and love's the name

where it is a search into time as nothing is certain
and nothing else remains but the riscs you have to try
in comes that moment of love as it is ready for the taking
and then again sometimes it just won't come out to play

(c) JR. 2020

t Salaris

't was ook al heel lang geleden
en ik wist dat het er aan kwam
door enige kennis uit het verleden
uiteindelijk was het dan zover
het restant zonder enige mededogen
ook weg

zij bleven mij bedelven
onder hun bevelen
toch wat ze ook doen
er is niets meer van toen
wij, de samenleving
hebben gegeven en gegeven
in alle redelijkheid
eens moet het uit wezen

maar zoals verwacht
hun onredelijkheid
blijkt niet te genezen
zij blijven vragen en vragen
hun ongefundeerde schulden te laven
last stapelde op last
tot het niet meer te dragen was
zoveel komt er op je toe
voor het dempen
van deze bodemloze put
was het niet genoeg

nu een echte 'MINIMA'
zo gevormd door de 'STAAT'
die vraagt en vraagt

zo gulzig van aard
zo gulzig dat zij je nooit  meer loslaat
er is zoveel tekort, maar bezuinigen
NEE, dat doen ze niet aan de top

regeren is een zware last
zeker als er zoveel salaris
op je wacht

(c) JR. 2013 PS. er is nog niets veranderd

Vrijheid

ze zijn onderuitgezakt in hun ouderdom
en...leven nog slechts in de vergetelheid van de dag
die niet snel genoeg tot een einde kan komen

zij staren naar de puinhopen van wat
zij hadden gebouwd en...eens hun vrijheid was
in hun zoveelste gang naar de nacht

en ja morgen...is het weer die nieuwe gevangenis
die hun wacht

(c) JR. 2020

Golven

in de branding van het leven
is het soms zo ontroostbaar, ontzettend leeg
maar ook zo buitensporig is soms zijn aardse leed
het overkomt je zonder dat het enig bericht geeft

de branding van het leven kent geen regels
komt in golven op je af stuurt geluk en blijdschap
maar neemt het lijden en zijn verdriet soms snel
en volkomen onverwacht

het is de branding van het leven die zijn lessen
met je deelt, maar de golven blijven komen
uiteindelijk leer je er mee om gaan en stuurt
ze daar waar zij zonder al te grote schade weer
in het niets kunnen opgaan

(c) JR. 2020

Onzichtbaar

ergens in de toppen van de bomen
voort geblazen door de wind waart het verdriet van velen
vogels vliegen er door heen en verspreiden het in minuscule delen
zodat het draagbaar wordt om mee te nemen

sommigen houden zich daar mee staande zonder zijn tranen
maar bloeden diep in hun hart onzichtbaar voor het naakte oog
dat iedereen ziet echter zonder zijn smart

verdriet voltrekt zich aan een ieder op een andere wijze
en wordt door ieder ander dan ook beleefd in vele gedaanten
waar kille humor, teruggetrokkenheid en onzichtbaar verdriet
soms het gevormde beeld van zijn verdediging is

maar de leuze van, 'tijd heelt alle wonden' zit alleen
aan de buitenkant de achtergebleven innerlijke pijn blijft
en schiet wortel op een plaats waar het besef en de scherpte er van
verdwijnt het gemis is voor iedereen hetzelfde...het blijft

(c) JR. 2020

Geluk

wat is de waarde van geluk
als zijn prijs zo hoog is dat het je ontnomen wordt
en zijn toegevoegde waarde een gevangenis is waar
jouw woord dan zwijgt en niemand zijn toon meer hoort
misschien is geluk dan toch het geluk dat in jouw
innerlijk ontstaat zonder dat je het weet of bewust
ervaart zonder het gevoel dat er een prijs op staat

(c) JR. 2020

Vol van smart

de regen in mijn leven
is er een, ja... die kom je overal tegen
de regen in mijn verleden
dat was er een van geven en nemen
maar soms kom je daar hoe dan ook
wie of wat je bent jezelf een keer tegen
de regen in mijn hart
was er een van onwaarheden en vol van smart
de regen in mijn toekomst is er een
die komt maar nooit word verwacht
en soms is de regen een zegen
zij spoelt jouw emoties, verwardheden
en obstakels weg
zonder enige vraag of een reden

(c) JR. 2020

ik zie, maar

Ik zie, maar hoor de regen niet vallen
ik hoor het kwinkeleren van de vogels
verscholen in hun wereld van magie
ik hoor hen wel maar, zie hen niet

het donkere dek van waarachter de zon schijnt
is gesloten, een weldadige rust schrijdt voort
in een ademloze stilte, ik hoor het wel maar...

de aarde stuurt zijn geur alle kanten op
verrast door een niet verwachte toevloed
uit een donker dek, ik ruik zijn
doordrenkte geur maar...

het leven voltrekt zich zoals als altijd
aan mij geluidloos het is er wel die gordel aan
geestelijke voedzaamheid ik neem haar elke dag
tot mij

en voel het zoals altijd in mij
maar... zie het niet

(c) JR. 2020

Eyes

see the eyes that shine
see the eyes that once smiled
see the eyes made to cry
see the eyes go blind
see them look for justice
see them go to war
see them look for freedom
see them fight the evil
see them look for a reason
to reclaim and live out their life
on the land which they were born

(c) JR. 2020

Ondergang

in het land van velen is een eenling
gevoed door zijn negativisme de koning
te midden van zijn aanhoudend duister
dat velen treft

maar zelfs deze vergist zich in de veerkracht
van hen die zich maar niet laten neerslaan
door diens schijnbare ongrijpbaarheid
zelfs de grootste plaag

zal zijn meerdere moeten erkennen in de oerkracht
overlevingsdrift, geestkracht en vindingrijkheid
van de mens die toch uiteindelijk zijn ondergang
zal inluiden

(c) JR. 2020

Samenzijn

ze keken elkaar aan
met verdriet achter elke traan
de strijd was weer gestreden
voor de zoveelste maal

ieder in zijn eigen hoek
zoekend naar de reden
van het wat en hoe
ze dachten na
was het mogelijk
dat het houden van
aan hun voorbij was gegaan

hun liefde zo intens
leek niet meer te bestaan
een vriendschap...
ogen zochten die van de ander
en zagen wat zij dachten

ze waren met maar toch zonder
die ander
zelfs een vriendschap was hun ontgaan
soms is samenzijn beter
zonder elkaar

(c) JR. 2020

Het antwoord

zoekend naar het nieuwe heden
in het dal van zijn ontkenning
waar al mijn vragen opgetast liggen
komt er geen antwoord vanuit een
verleden dat zich zonder oplossing
geen raad weet



(c) JR. 2020

Even

even...zie ik dat donkere kleed niet
dat mij wordt aangereikt
maar toch nog niet bereikt
even...kijk ik niet om en zie ik
die nieuwe morgen
zonder zijn duisternis
die naar mij lacht en niet wijkt

waar mijn licht danst
in zijn koele ochtendbries
en mijn zorgen verdrijft
het brengt mij dan naar
die betere tijden achter
mijn laatste zonsondergang
dan denk ik even...helemaal niet
wat ik dan voel
is die liefde voor elkaar om ons heen..
die zo onverwoestbaar blijkt


(c) JR. 2020

Schitteringen

ergens, tegen zonsondergang
zoek ik de luwte in de tijd op
waar even geen stormachtig heden
verleden of toekomst aanwezig is
waar mijn bouwstenen hetzelfde zijn
maar altijd een ander gezicht hebben

ik ben één met het leven dat hier om mij heen valt
en welig tiert, het geeft mij de nectar die ik nodig
heb voor mijn voortbestaan waar ik erg aan hecht
en niet zomaar aan mij voorbij laat gaan

ik zie de schitteringen die mij koesteren
mij hun warmte geven en strelen totdat
ik mijn rust weervindt om toch weer een
hoek in mijn leven om te gaan en een
onzekere toekomst mij weer zeker te
maken

(c) JR. 2020

Waarheden en onwaarheden

op weg naar die ene deur
waar mijn toekomst achter ligt
sluit de ander de fouten in mijn verleden af
en voel ik de rouw die over mij heen komt als ik het
zonder rancune of enige spijt achterlaat

gehavend als ik ben in een strijd van woorden
halve waarheden en onwaarheden ga ik op pad
naar iets dat altijd nog beter is dan mijn verleden
maar de weg die ik ga is beperkt
onbegrensd en onveilig

waar het op gevoel en krachtig mentale
of fysieke inspanning aankomt
het is geen bevestiging van een onbezorgde toekomst
laat staan een kans op die zo broodnodige
verlangde rust

ook daar zullen waarheden
halve waarheden en onwaarheden
aan de orde van de dag zijn
tot mijn ziel zijn wilskracht hervindt
en de toekomst voor mij veilig stelt

(c) JR. 2020

Horizon

langzaam maar zeker
zien we de hoop in ons
weer opstaan
zijn er tekenen
achter de einder zichtbaar

kunnen we dan toch
het beest verslaan
het beest dat overal is
wellicht moe wordt
zich toch in zijn kracht vergist

er zijn tekenen aan de horizon
ze worden zichtbaar

(c) JR. 2020

Een toekomst

staar in de lengte van de lange lanen
die in hun oneindigheid opgaan
zie hun leegte zonder enig geraas
die gewoon niet volstaat

zie hun uitzichtloosheid waarin zij
ten onder gaan
maar...zie hun kracht wanneer
de duisternis hen weer achter zich laat

zie, ja zie...een nieuwe dag
nieuw leven een toekomst breekt aan

(c) JR. 2020

Armoede

het is de nacht die over je heen valt
je ruikt maar ziet haar niet
een kleed trekt zich strak om je heen
een kleed dat nog zwaarder dan
het breken van de dag weegt

het is jouw armoede die van de nacht
die je ondergaat, ze loopt met je mee
zij aan zij en soms denk je dat het nooit
meer overgaat
maar dan zie je iets een licht waardoor je
jouw armoede van de nacht eindelijk
achter je laat

(c) JR. 2020

Luwte van het leven

na de dagen van wanhoop, verdriet en verlies
zijn daar de dagen waar de hoop in al zijn vormen
briest, zegeviert
en...
deze in een nooit aflatende overvloed rondstrooit
vanuit de luwte en stilte in het leven
waar het leven zelf altijd weer
zijn nieuwe beeltenis
hervindt

(c) JR. 2020

De klink

de dag
ja... die komt en gaat
seconden, minuten, uren
het is iets dat je niet ontgaat
de zon roept de nacht
gaat dan onder in vol ornaat
het is een volle maan
die neemt zijn plaats
de dagen zij vullen zich
met onze lijdzaamheid
rust en begrip voor wat
allemaal nog komt
of rond zal gaan

de deur
ja die blijft dicht
hij is vergeten
wat het is om open te wezen
zijn sleutel...die zit er in
maar draait zich niet om
dwars als een klein kind
dus wachten we tot de tijd
zich buigt en opnieuw open gaat
een sleutel ons weer goed gezind is
zich omdraait
een klink zijn kans waarneemt en
naar beneden gaat

(c) JR. 2020

Blues

vriendelijk
valt het licht naar binnen
beurt mij op met zijn nieuwe dag
zo vers, zo schoon, zo fragiel
in zijn wondere pracht

en ik voel de tinteling van
de zonnestralen op mijn gezicht
die naar mij tasten en groeten
en in mijn gedachten bij dit nieuwe begin
hun lied zingen
waardoor mijn blues verdwijnen
zonder enige herinnering

(c) JR. 2020

Vrije vogels

het licht breekt
door de donkere nacht
maar de stilte blijft
ongeacht de nieuwe dag
het is stil op straat
ik zie de vogels
ze fluiten ik hoor ze niet
ze hebben zich aangepast
vogelvrij zitten ze op iedere tak
praten met elkaar vragen zich af
wat ik doe in mijn gouden kooi
met mijn zilverenzaad
dat langzaam op raakt
het is stil op straat
geen woord, zucht of geluid
zo ongewoon
en nu toch weer zo gewoon
in dit leven van alle dag
het is stil op straat
ik wacht in stilte af

(c) JR. 2020

Corona

overvallen en aangevallen
de schrik was hysterisch groot
het werd een staat van beleg
maar nu thuis in de loopgraven
werken we onze strategie uit

het is lang geleden
maar we zijn weer solidair
eensgezind, in dit gevecht
tegen een onzichtbaarheid
maar als de mens uiteindelijk
weer terugkomt in al zijn
ongrijpbaarheid

verliest het zijn greep
op onze vrijheid van leven
en sterft in zijn eigen ondergang
uit

(c) JR. 2020

De Hemel

op de eerste trede
naar de hemel ligt
een briefje...

'gesloten wegens verbouwing'



(c) JR. 2020

Herfst

aangekomen in de herfst
van een leven
kerft een vallend blad
al bladerend
zijn verhaal in de bast
van een oude boom
die allang wist
dat zijn verhaal
in schrift gevat was...

aangekomen
in de herfst van een leven
valt een blad
voor de laatste maal

(c) JR. 2020

Floating

I have to live this life
one thing I must do
something you get
born into
I feel like floating
down a stream
don't know
where it leads me
I just can't see
it's like a dream
floating
in different directions
all of them new
it's all a surprise
what I find
It's called life
it's a sunrise
a new dawn
I'm floating
down a stream
can't see
it coming to an end
somewhere, somehow
I believe
there's a place
where I'll stay
come to a rest
somehow, somewhere
this stream will end

(c) JR. eightees-ninetees

With me

wherever you go
wherever you are
I'll be there
you'll be there
waiting for me
waiting for it to happen
to bring us together
to go all the way
not to hesitate
yet never to hate

but keep it all in the heart
in the mind, in the soul
we were whole
nothing can take away
nothing can change the day
I met you, cherished you
envied you
for the beauty you had
all of it you shared
with me

with me
only with me
you shared
all you had
without regret
your soul lay bare
for me to care
and keep always
you never questioned me
you trusted me
you were a leaf
floating on the wind
carried to me
to find
to bring home
with me

and you stayed
never complained
never could I fail
in your eyes I was great
we had a lifelong date
I'm so glad for what we have
what we've got
seems to be enough for us
not to be blown away
not to float away
to another place
you stayed
found your tree agian
to celebrate
our union
that took place
and you stayed
never complained
you stayed
with me

(c) JR. eightees-ninetees l

Vergeten

de zon was rijzende
de dag
was aan het breken
en
bedankte de nacht
voor
zijn aanwezigheid

de dauw
lag nog over
het land
er hing een stilte
een magische stilte...

er werd geroepen
een sirene
scheurde de magie
aan flarden

op de weg
lag
een hoopje mens
even
heel kort

de drukte ebde
weg

bijna achteloos
weg geworpen
in de berm
ligt een fietsje...

vergeten

(c) JR. 2020

A lonely door

when death becomes
a lonely door closin'
its always best to keep in mind
closing it should only be left
up to time to decide for
so live your life live it well
and when it does close
there's this whole new place to dwell
but you will know you should be proud
'cause you've done well

(c) JR. 2020

A slow pain

there's a slow pain
penetrating my heart
I think somehow
I'm almost certain
almost convinced
it has reached
each and every part
it must be love
there's a slow pain
penetrating my heart

strong talk of what you have
talk of what it is
to be on top of things
seems all so very important
I don't need it so much
only thing I can think of
is it in you to love
'cause a slow pain is
penetrating my heart

all the strong talk
cannot diguise
cannot even hide
what's going on inside
what's happening to you
I can only guess what I see
it must be love you need
something you could get
if you just don't let it be

now you've stopped
your eyes lock into mine
with a strange tempting look
and you feel a slow pain on the rise
it shows in your eyes
I read in it your thoughts
I know what you've got
a slow pain's penetrating
your heart

(c) JR. eightees-ninetees

A house with many rooms

in a house with many rooms
all with a part of my life
I'm dusting them one by one
see what I find

it's bits and pieces
and I don't see what I like
been making some wrong turns
those doors are closing in my face
got to open them up again

and I can't let go of those memories
they're so much a part of me
even though they're bad
they're all I ever had

I seem to have lost the key
a world has turned me out
gonna build a new one
those doors will open loud

and the house it will be standing
as it always did with closed doors
they will open up once more
with the many rooms
with all the memories

so let me live my life
I've lived hard and long
it will pass
and I'll walk along

(c) JR. eightees-ninetees

Empty

empty is how I feel
empty where it hurts
can feel the pain
when I see her again
going through that door
just don't seem to take it
as well as I did before
my armour is showing fatigue
my strenght is getting weak
a battle has not yet been won

I must hold on as long as I can
take it for another run
and I'm feeling empty
tired of playing that same old game
over and over again
but I must go on
see the setting of yet another sun
it will be many days and nights
'till again she will arive

and she knows I'll be waiting
like all those years before
she'll stay, laugh and play
'till emptiness hits back
when she has left
with it dies my laugh
I just don't seem to take it
as well as I did before
how long must this go on
'till I can settle the score

(c) JR. eightees

Uncut diamond

a raw uncut diamond she was

witnessing the making of an angel

knocking me senseless

with her undying

love

(c) JR 2020

Wondering

we miss what we feel
and feel what we miss
it is out there somewhere

can we have it can we hold it
can we wonder where we are
or...might be

it's something we miss
and we miss what we feel
we know what it is
this what we think is it real
we wonder

and if we would find each other
would we be complete
we wonder

our wondering is complete

(c) JR. 2020

Voetstappen

boos
stampvoetend
liep ze de deur uit
het pad af de duinen in
schoppend
op het plat getreden pad
tegen
begraven stenen, gestorven bloemen
verdroogde grassprieten

het was een van die dagen
dat het leven, even niet meezat
maar dan kust de zilte lucht
je lippen
stuift het zand om je heen
hoor je de roep van de meeuwen

daarboven is het leven een feest
en
begrijp je des te meer
dat het ook voor jou een feest
kan zijn
dat jouw verongelijkte ongelijk
misschien wat overdreven kan zijn

hier zo aan de zee, kom je tot rust
maakt dat je vergeet, dat degene
waar je zo veel van houdt
soms gelijk heeft

de weg terug is er dan één
van vergeving en kan je gewoonweg
niet wachten, tot die ander dat weet

(c) JR. 2020

De zomer bijna voorbij

langzaam
trekt de nacht zich terug
wanneer het zicht krijgt
op de nieuwe dag
het licht legt
een spectrum
aan kleur neer
over de diversiteit
aan vorm
en
soort in de natuur

teder speelt de zon
in zijn nadagen
met de rust
die huist
in de valleien
bergen en vlakten

waar het zo integer
en
puur is
dat het niet eens
opvalt

het is slechts
de verbazing van
een toevallige wandelaar
waar
dat uit blijkt

de zomer ziet
de herfst
in zijn coulissen wachten
en
weet zijn zomer
bijna voorbij

(c) JR. 2020

voorgedragen op 2-2-2020 in De Verbeelding in Zeewolde

bij een expositie van Kup 11  geschilderd door Ingrid Los-Zentveld

Stadsgedicht: Roos

of het nu café Schippers is
of De Lantaarn
iedereen weet
we gaan weer
onder zeil
en
steevast meren we
daar weer af waar Roos
ook een liefhebber
van het dichterlijk woord
met een warme hap
die je van binnen
en
van buiten omarmt
op ons wacht
nadat de dichtader
goed is gevoed
komt de amicale sfeer
je al tegemoet
gesprekken
zoeken elkaar op
een eerste dichter gaat los
al dan wel of niet
gestimuleerd
door
wat geestverruimend
vocht
dan volgt de een
na de ander met zijn
spraakmakende
woordenschat
maar helaas, helaas
hoe gezellig ook
het is weer tijd
voor de afvaart
hier en daar
wordt
nog wat nagezeten
maar een ding is zeker
voor de gastvrijheid
moet je echt
bij Roos wezen

(c) JR. 2020

Elke keer als ik ga

is het de liefde
die jou en mij
niet meer kent
is het de liefde
die jou en mij
niet meer verwent
en elke keer dat ik ga
smeek je
ga niet waar de liefde
weer naar liefde smaakt

maar als de liefde
jou  en mij niet meer
verwent
niet meer kent
dan moet je wel gaan
waar de liefde
weer naar liefde smaakt

en elke keer dat ik ga
smeek je mij niet te gaan
maar
als de liefde
kleurloos en leeg is
dan ga je toch
waar de liefde
weer
naar liefde smaakt

(c) JR. 2020

Drab

hier sta ik
aan de rand van
uitgelopen golven
die mijn voeten strelen
in de hoop
mij over te halen
nog verder
te gaan
zij roepen mij toe
hun rust te delen
een verleidelijke
gevangen rust
verborgen in het
nooit aflatend tij

dat elke vergissing
bij voorbaat
meeneemt op zijn
zegevierende terugtocht
maar hoe verleidelijk
dan ook
hervind ik mijn kracht
trek mijn
in het zand
verzonken voeten
terug
en weet
dat nu elke golf
op mijn pad uitloopt
in zijn eigen
krachteloos drab
zonder dat blijkt
dat het ooit
een
obstakel was

(c) JR. 2020

A life living worth while

she was fair
she was kind
she was all
those things
love can find
it was a life
living worth while

then she changed
a change came overnight
as a new morning
broke its light

she met me
coming up
with a cold stare
in her eyes
a winter had come
and crept inside
her mind

and all I could do
was wait for
a new summer
to arrive

I waited many a year
sometimes I almost
lost my mind
and yes
a miracle came
a new summer
did arrive

where she met me
coming up the way
with a smile
and a shine
in her eyes

and once again
life became
living worth while

(c) JR. 2020

One sweet day

she was the one
I had touched
she was the one
with my laugh
she was the one
that went away
it was her laugh
that didn't stay

and I knew
some sweet day
I'd hear
that laugh again
yet
years went
and passed by
something told me
I was telling myself
a lie

just
I wouldn't feel the pain
'cause I knew
I wouldn't
hear that laugh again

I still can see her smile
but all this time I knew
this laugh
it wasn't mine

so some sweet day
I decided
this laugh was not for me
to have or stay

(c) JR. 2020

Slaap

gevangen in de stilte
van het toen en nu
overdenkend
hoe terug te komen

naar het heden
in een leegte
van zijn leven
waar niemand
hem opmerkt

lopend
door het duister
van de straat
weerspiegelend
in zijn ziel

waar hij de kar
met de weinige
bezittingen
aan emoties
trekt

vind hij uiteindelijk
onder zijn kartonnen
deken
de onrustige slaap
van de straat

(c) JR. 2020